Мен Кәжен Шахислам Бақытжанұлы Шығыстану факультетінің жапон тілі аударма ісі мамандығының 4 курс студентімін. Мен қыркүйек айының аяғынан бері Осаканың солтүстігіндегі Мино қаласында тұрып, оқып жатырмын. Менің бағдарламам Никкенсей(日研生) деп аталады және оны Жапонияның Білім министрлігі (MEXT) қаржыландырады. Ол ай сайын шамамен 380 000 теңгені құрайтын стипендиямен және ұшақ билетін (әуежай салығы қосылмаған ) төлей отырып, 1 жыл бойы Жапонияның университетінде шетелдік студент ретінде оқуға мүмкіндік береді. Мені таңқалдырған нәрсе тіл сабақтары негізінен ҚазҰУ-дағы сабақтарға ұқсайды. Бір ғана үлкен айырмашылық, сіз аниме, манга түріндегі заманауи мәдениетті зерттеу, БАҚ «қаһармандарының» танымал болу тарихын тереңдету; Жапон ойы мен діні; каллиграфия және т.б. сабақтарды өзіңіз таңдап, жазыла аласыз; Пәндердің ең аз санынан басқа студенттерді шектейтін ештеңе жоқ.Осында оқып жүргеніме 2 ай өтті, және мен тілімнің қалай «дамып » қалғанын, сөйлеуге әлдеқайда ыңғайлы болғанын және тіл мен оның мәдениетін үйренуге деген ынтасым айтарлықтай артқанын байқадым. Маған Осака, сондай-ақ бүкіл Кансай аймағы, Токиоға қарағанда әлдеқайда ұнады(Токиода өткен 2 апта болдым). Осака тұрғындары әлдеқайда мейірімді және «жылырақ», бұл маған алматылық пен астаналықтардың Қазақстандағы айырмашылығын еске түсірді. Осакада тіпті жергілікті «Арбат» бар - Умеда, көшедегі қойылымдарға толы, жастар, туристер, тарихи көрікті жерлер, мұражайлар, барлар, клубтар және т.б. жаяу қашықтықта орналасқан. Бірақ, бір қызығы, қарым-қатынастың көп бөлігі Жапонияға мен сияқты бағдарлама бойынша келген шетелдіктермен өтеді. Жапондықтармен, мен күткендей, терең достық қарым-қатынас орнату қиынға соғады, бірақ маған адамдардың айтуынша бұл «мұзды» бір 飲み会 (барда кездесу) арқылы бұзуға болады дейді. Жапония өте тыныш және бейбіт.Көптеген қыздар кешкі 7-ден кейін де көшеде қауіпсіз жүре алады . Мен Осака университетінің Мино кампусында оқимын және бұл кез келген уақытта да өте тыныш және бейбіт қала. Мен таза ауа жұту үшін жиі серуендеуге шығамын, бірнеше сағат серуендеп жүргенде бір-екі адамды кездестіремін. 2024 жылдың наурыз айының соңында студенттік қалашық алдында менің жатақханамды метро мен пойыз желісіне қосатын вокзалдың құрылысын аяқтаймыз деп уәде беріп отыр. Енді автобусқа отырып, жақын маңдағы станцияға дейін 10 минутта жүруім керек. Жапония мен күткеннен мүлде басқаша болды. Бұрын Жапондықтардың, әсіресе аға буынның шетелдіктерді ұнатпайтыны туралы көп оқыған болатынмын.Бірақ,Жапонияда болған уақыттан бері оқығанымдай бір адамды ғана кездестірдім. Қалған уақытта жапондықтар өз тілінде сөйлейтін және олардың мәдениетіне, тарихына, театрға, анимеге, мангаға немесе тіпті пұттарға қызығатын шетелдікті көргенде керемет қуанады. Менің ең жағымды тәжірибем - жаттығудағы үзіліс кезінде шабуылдаушылардың бірімен әңгімелесу болды. Ол жай ғана жапон тілін білмейтін достарыма сөйлемді аударудың қажеті жоқ екеніне қуанып, олар үшін де, мен үшін де бұл сәт өмір бойы есте қалады. “Омияге”мәдениеті маған қатты әсер етті. Бірде Асакусадағы аксессуарлар дүкенінде досыма сыйлықты ұмытып қалдырдым.Келесі күні қайтып келгенде сатушы маған 2 сағаттай көшеде мені қалай іздегенін айтты. Өте жылы әңгімеден кейін ол маған 2 стикер мен батпырауқұлақ сыйлады. Менің пакетім жыртылып қалды, әшекейлері бұзылмасын деп маған тағы біреуін, тіпті қорапқа салып берді. Мен Жапонияда маған сауда жасау мүмкін емес деп ойладым. Бірақ достарыммен “Kендо жабдықтары” дүкеніне бардық және сол жерде досым қалағандай тапсырыс бойынша дизайны бар түтіккен қылыш табылды.Бұл оған тым қымбат болды, сондықтан мен: «Сіздерде арзанырағы бар ма?» деп сұрадым. Олар мені қылыштың тым қымбат екенін, жеңілдік сұрап тұрғанымды түсінді. Соның нәтижесінде біз сатып алған тауарлардың бағасын 20-35 пайызға арзандатуға қол жеткіздім. Басқа жолы ,мен 100 иенге хаори мен юката сататын дүкен таптым. Осы аптада біз университеттен 見学旅行-ге бардық. Қарапайым тілмен айтқанда, бұл 旅館 (дәстүрлі жапон қонақүйі) бір түнге, Жапонияның тарихи жерлеріне автобуспен 2 күндік саяхат. Қонақүйде кешкі ас пен таңғы ас болды, сондықтан ақша түскі асқа ғана қажет болды. Саяхаттың барлығы шамамен 13 000 теңгені құрады, қалған соманы Осака университетінің шет тілдері кеңсесі көтерді. Жігіттер мен Жапониядағы ең үлкен буддалық дзен ғибадатханасы Эйхеидзи (永平寺), Канадзава сарайының қирандылары 金沢城; Курокабенің (黒壁) ескі көшелерін, Жапонияның «Жапонияның үш әйгілі саябағының» бірі Кенроку-эн (兼六園), қирамаған ең үлкен қамал – Хиконе сарайын (彦根城) көрдік және қонақ үйде дәстүрлі жапондық тамақ (和 食 )жедік. Қонақ үй керемет болды, кешкі астан кейін караоке болды , ыстық бұлақтарға (онсен)бардық соңынан вестибюльде түнге дейін ойын-сауық кеш болды.Түнімен ұйықтамай ыстық бұлаққа(онсен)таңғы бесте достарыммен бірге бардық.Жапониядағы ең жақсы тәжірибелерімнің бірі болды. Жалпы, Жапониядан алған әсерім өте жақсы және мен мұнда бір жыл бойы оқып, тұру мүмкіндігіне ие болғаныма өте қуаныштымын. Жапонияны мақтан тұтатын немесе шетелдіктер өте әдемі сипаттайтын кейбір нәрселер, мысалы, момижи (жапырақтардың түсуі), Токионың күрделі пойыз жүйесі және Токионың өзі сияқты нәрселер маған тым жоғары бағаланған болып көрінді. Бірақ мен қорыққан нәрселер ақырында 180 градусқа олай болмай шықты және сол менің күн сайын ләззат алуыма себеп болды.